هدف نهایی تمام شاخه های سیستم یوگا جدایی ذهن از عالم محسوسات پراتیها را به منظور رسیدن به مرحله سامادهی (فنا) است. جاپا یوگا سالم و آسان ترین روش در این طریقت است که میتواند تحت هر شرایطی توسط هر کسی اجرا شود. خود با وجود عالی در اثنای چرخش هوشیاری است واژه «جاپا» به تنهایی به معنای چرخش به دور خود است. جاپا یوگا به معنی «اتحاد خود با وجود عالی در اونای چرخش هوشیاری» است
برای انجام جاپا نیاز به مانترا (ذکر) است. مانترا کلمه ای است که بیان لفظی، ذهنی یا تصویری آن مجموعه ارتعاشی را تولید میکند که بر سطح آگاهی و هوشیاری روح و روان اثر میگذارد. انتخاب مانترا چیزی نیست که به دلخواه صورت گیرد، انتخاب آن شرایطی دارد سنتهای قدیمی بر آن اند که بهتر است مانترا از گرو گرفته شود در صورتی که گرو در دسترس نبود مانترا در رؤیا دریافت میشود.
مهم است که مانترا روی ذهن اثر کامل بگذارد. موقعی که شفاهاً یا ذهناً مانترا بیان می شود ارتعاش صدا، شکل خاصی را در درون تمرین کننده خلق میکند که یک سمبل درونی یا روانی است با تظاهرات فیزیکی.
برای انواع جاپاها در اختیار داشتن مالا یا تسبیح نیز ضروری است. مالا همانند تسبیح است با این تفاوت که تعداد مهره های مالا ۱۰۸ عدد است و هر دانه در جای خود ثابت است. در طرفین هر دانه بند مالا گره خورده است. این گره را «براهما گراندهی یا گره آفرینش» می نامند. یک مهره بزرگ به نام سومرو (Sumeru) دو طرف بند مالا را در خود پیوند میدهد. وجود سومرو در مالا علامت خاصی است که مفهوم آن برای تمرین کنندگان فراموش شده و نمیتوان اهمیت آن را معلوم کرد.
به هر حال گویای این مطلب است که اغلب ذهن موجبی فراهم می آورد که از بیان مانترا انصراف حاصل شود. هر گرایش افکار نامربوط یا ناهوشیاری و پدیده های روحی در این حالت تمرین کننده را بیشتر به جلو میبرد. موقعی که این اتفاق بیفتد مالا خودبه خود و ناآگاهانه به چرخش در می آید تا انگشتان دست به سومرو برسند. از موقعیت ذهن آگاه میشوند و مجدداً جاپا را با بیان ذکر ادامه می دهند.
در جاپا چرخش پیوسته هوشیاری بر مانترا و ذهن که متمرکز وانهاده شده است وجود دارد که هر کدام حافظ قوای فیزیکی و روانی تمرین کننده هستند و آنها را به وضعیت کاری سوق میدهند. ضمناً باید خاطر نشان کرد که در طول تمرین جاپا نباید ذهن را به اجبار روی مانترا متمرکز کرد. باید به نظر آید که تکرار مانترا یک جریان طبیعی است و ذهن ناظر این جریان خود به خود است.
موقعی که در حین تمرین افکار گوناگون به ذهن خطور می کنند مسلماً متوجه میشوند که تمرین کننده تماشاگرشان است که می آیند و میروند. تمرین کننده خودش را حس میکند و نسبت به آنها ناهوشیار است. نباید بگذارد این افکار او را از تمرینش و فکرش جدا سازند، باید تمرین را با مشاهده این افکار ادامه دهد.
دیدگاه‌ها (0)